-
1 δια-καίω
δια-καίω (s. καίω), durchbrennen, erhitzen, Her. 9, 26; διάϑερμος καὶ διακεκαυμένος Arist. Probl. 2, 12; sonnverbrannt, Luc. Herc. 1. Uebertr., erhitzen, in Leidenschaft setzen, Plut. Crass. 6; u. pass., Luc. calumn. 14, διακέκαυται, er war von Zorn entbrannt.